دریاچه نمک خور
کویر
طبقه یا دریاچه نمک خور بزرگ‌ترین دریاچه نمک فصلی ایران است. زمین نمکی
این منطقه باعث شده است که از هرگونه پوشش گیاهی و زندگی جانوری خالی باشد.
اما شکل شگفت‌انگیز کویر طبقه آن را به جاذبه‌ای شگفت‌انگیز بدل کرده است.
زمین کویر طبقه پوشیده از اشکال پنج ضلعی نمک است که در زمستان و با مخلوط
شدن با خاک رس به رنگ سیاه و در تابستان به رنگ سراسر سفید درمی‌آید. نمک
این دریاچه قدیمی‌ترین نمک سراسر ایران است.
شهرستان
خوروبیابانک به‌صورت جلگه و دشت همواری است که عوارض پراکنده‌ای در
جنوب، شمال، غرب و مشرق آن به چشم می‌خورد. این دریاچه در قسمت مرکزی تا
جنوبی کویر مرکزی ایران گسترش دارد و ارتفاع آن از سطح آب‌های آزاد به‌طور
متوسط ۷۰۷ متر است. عمق نمک در این دریاچه برخلاف سایر دریاچه‌های نمک
مشابه در فلات مرکزی ایران بسیار نازک بوده به‌طوری که از ۵ سانتیمتر تا ۱۰
متر متغیر است. علت این تفاوت حرکت دائمی سفره‌های آب‌های شور زیرزمینی و
لجن‌های سیاه لایه‌های زیرین است که از شکل‌گیری و تراکم سکوهای نمکی
جلوگیری می‌کند. زمین‌های اطراف این دریاچه در مناطق غربی، شرقی و شمالی
به‌شدت باتلاقی با درصد چسبندگی زیاد و در مناطق جنوبی به‌صورت زمین‌های
پف‌کرده است.
آب‌وهوای
منطقه بسیار گرم و خشک و میزان ریزش باران در دریاچه به‌صورت میانگین ۲۰
میلی‌متر در سال است. در هنگام بارش و ورود سیلاب‌های زمین‌های اطراف به
دریاچه سطحی از آب سطح دریاچه را فرا می‌گیرد. هرز آب‌های ورودی به دلیل
شوری کویرهای اطراف اشباع از نمک هستند و به دلیل گرمی بالای هوا به سرعت
تبخیر شده نمک خود را در دریاچه باقی می‌گذارند. دمای هوا در گرم‌ترین زمان
به ۵۵ درجه و در سردترین زمان (شب) به ۲۵ درجه می‌رسد میزان رطوبت هوا در
فصول گرم در حدود بسیار ناچیزی کاهش می‌یابد.
اختلاف
زیاد درجه حرارت در روز و شب باعث شکسته شدن لایه نمک سطحی گشته و
لایه‌های مرطوب زیرین از شکست‌های ایجاد شده رطوبت خود را از دست می‌دهند
که این عامل باعث شکل‌گیری چندضلعی‌های نمکی (پلتفرم‌های نمکی) می‌گردد.
مسیر اصلی مسیر آسفالته شهرستان خور به طبس بعد از طی مسافت ۵۰ کیلومتر به
قسمت جنوبی دریاچه می‌رسد. به علت باتلاقی بودن زمین‌های اطراف و گاه خود
دریاچه مسیر دیگری پیشنهاد نمی‌گردد. در صورتای که قصد حرکت با خودرو بر
روی دریاچه را دارید حتما از راهنمای محلی استفاده کنید.
